بزبز قندی هستم
يكشنبه, ۲۱ شهریور ۱۳۹۵، ۰۱:۲۷ ق.ظ
در کودکی یه خبطی کردم که فکر کنم تا عمر دارم دامنو گرفته.
توی یه جمعی از بزرگان، سر شام، بعد تعارفات پی در پی مبنی بر این که چرا مرغ نکشیدم، می خواستم بگم "من گیاه خوارم" اما حواسم نبود با افتخار گفتم "من علف خوارم"! جمله م به زیبایی تمام معادل این بود که "من بز هستم". نامردا خیلی خندیدن!
حالا تمام افتخاراتی که کسب کردم فراموش شده ولی مگه این جمله ی کذایی از ذهنشون پاک می شه!؟ توی هر جمعی باید یادی از لحظه ی منحوس ضایع شدن من بشه، باید!
+باز خدا رحم کرد نگفتم من نشخوار کننده هستم! احتمالن به خاطر این بود که با این کلمه آشنایی نداشتم! چقد باید خدا رو شکر کنم که کم نباشه!؟
وقایع نگار
