ب ع 45

همه عمرم نگرانی ای داشتم که خودم اوایل نمی دونستم وجود داره! بدین طریق که در ناخودآگاهم نگران بودم! و بعدها فهمیدم من به شدت از این که تایید اطرافیانم رو از دست بدم می ترسم! همیشه حواسم به سلایق و طرز فکر نزدیکانم بوده و تقریبن همیشه اولیتام به همون ها بر می گشت. روزگاری که مورد تایید بقیه بودم و خیلی هم محبوبشون بودم باورم نمی شه خودمم خیلی از اون شرایط احمقانه راضی بودم ! و الان که مثلن شیوه ی جدید در پیش گرفتم دارم از عذاب وجدان می میرم، که چه قدر من آدم بد و خودخواهیم چه قدر باعث آزارم! من مظلوم!! نمی دونم شاید یه نوع تیپ شخصیتی باشه (که هیچی ازشون نمی  دونم ) ولی به صورت اغراق آمیز و مخرب!  نیازمند مشاوره با  کسی هستم که منو از قبل نشناسه!