رز خندان

 می دانستم مهربانی اش را هر شب از تابش ماه می گیرد، او انعکاس ماه بود. یک روز هم فهمیدم، او می تواند هر چیزی باشد. همان طور که آخرین بار چهره ی گلگونش مثل گلبرگ های لطیف یک رز بود. یک رز شاد و مرموز!