گاهی به کتاب هایت نگاه کن

از طرف روزمرگی دعوت شدم به این بازی، ممنونم 

چند سال پیش کتاب چمدان از بزرگ علوی رو هدیه گرفتم.دوستم صفحه ی اولش برام یادداشت گذاشته بود. اما من که نمی تونم عکسش رو بذارم بخاطر این که الان کتابم در دسترس نیست:)) منم خیلی ذوق کردم کتابم در دسترس نیست و مجبور نیستم اون همه کار انجام بدم :)))

ولی یادمه یه قسمت از یادداشتش، تکه ای از شعر سهراب بود:

...عبور باید کرد
و هم نورد افق های دور باید شد
و گاه در رگ یک حرف خیمه باید زد
عبور باید کرد
و گاه از سر یک شاخه توت باید خورد...

+انتخاب شعر دوستم رو خیلی دوست داشتم :)

+فکر کنم فلسفه ی بازی رو  رعایت نکردم؛ این که گاهی به کتاب هات نگاه کن!  من نگاه نکردم، به خاطر آوردم :)