ب ع 12

دنیای جالبی ساخته ایم! رسم بی رحمی است ان طور که از انسان بودنت متعجب می شوند! 

در فکر آن کسی هستم که به خاطر انسانیتش مجازات شد.

دل بی قرار

رفته ای و اما، این داستان تمام شدنی نیست! جای سر انگشتانت روی احساسم با شکستن هیچ بغضی و فرو ریختن هیچ اشکی پاک نمی شود.

این که روزی با نبودنت کنار بیایم، یا بین تمام دویدن ها و آشفتگی ها و خواب هایی که روزگار برایم دیده است فراموشت کنم تقریبا محال ممکن است. چه بازی ها نمی کند این زندگی! روزی تو را می دهد و روز تاریک دیگری... 

بعد این همه سال داغ از دست دادنت تازه است. از دست دادن... دارم آرزو می کنم کاش این همه خوب نبودی، کاش هیچ وقت پیش چشم من نمی خندیدی! خودت هم نمی دانی چه دلفریب بودی!

دلم تنگ شده، دلتنگ شده، جای این همه غصه ندارد. نای خواب دیدن ها و از خواب پریدن ها و دیدن جای همیشه خالی تو را ندارد. 

ب ع 11

نیستم 

غصه دارم 

تو عالی بودی

حذف شد

ب ع 10

نمی دونم! شاید واقعا نمی تونم، شاید شایستگی لیاقتی که لازمه رو ندارم 

دو هفته دوندگی به هیچ جا نرسید جز هدر دادن وقت کم من

ب ع 9

گاهی گمان می کنم حتا یک ذره عقل هم نداری! حتا یک ذره وجدان!

باران سوزان

باران می بارید. من غرق شده بودم. هر چه راه می رفتم، راه کوتاه نمی شد، تمام نمی شد  من غرق شده بودم در رویای کهنه ام در آرزوی باران. باران می بارید و من می دویدم. راه تمام نمی شد. چشم هایم می سوخت، نمی گریستم. غرق شده بودم، زیر هجمه ی اب فریاد می کشیدم. شنا می کردم و فرو می رفتم، زیر آب و باران، آتش از چشم هایم شعله ور شده بود و در بدنم ریشه می کرد. داشتم می سوختم در آرزوی باران! 

انتخاب بی انتخاب!

در این لحظه احساس می کنم از نعمت قدرت انتخاب کاملا بی بهره ام! مانده ام بین انتخاب اهداف خودم یا انتظارات دیگران!؟ 

بله... روزگاری می رسد که نمی توانی یک انتخاب بدیهی داشته باشی! 

در واقع کار جایی که احساس غلیان می کند خراب می شود.

بدون عنوان 8

می خواهم بروم... سایه ی سنگینم را بر دارم و بروم اصلا باید بروم وگرنه هیچ تضمینی وجودندارد که به سرم نزند!

خسته

آرامش نیمه شب تنها تسکین دل شکسته ی من شده! امشب را بیدار سر می کنم. شاید سکوتش آبی بر آشفتگی هایم باشد. 

در تمام عمر بیهوده ام هرگز این همه فشار روی دوش هایم نبوده و هرگز این گونه تنهایی مرا نرنجانده.  امشب کسی دلم را شکست و بدتر از آن رفتار تحقیر آمیزش خاطر خسته ی این روزهایم را خسته تر کرد! به لطف این عزیز چیزی نمانده که بمیرم چرا که بغض بزرگی نمی گذارد نفس بکشم.

عزیز من ( که واقعا هم عزیزی) آن همه ایمانت را بگذار در کوزه آبش را بخور!