من موفق می شم چون سخت تلاش می کنم.
منوی بلاگ
بایگانی
- آذر ۱۴۰۲ (۱)
- مهر ۱۴۰۲ (۱)
- شهریور ۱۴۰۱ (۱)
- فروردين ۱۴۰۱ (۲)
- آذر ۱۴۰۰ (۱)
- مهر ۱۴۰۰ (۱)
- بهمن ۱۳۹۹ (۱)
- خرداد ۱۳۹۹ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۹ (۱)
- اسفند ۱۳۹۸ (۱)
- شهریور ۱۳۹۸ (۱)
- تیر ۱۳۹۸ (۳)
- خرداد ۱۳۹۸ (۴)
- ارديبهشت ۱۳۹۸ (۲)
- فروردين ۱۳۹۸ (۱)
- دی ۱۳۹۷ (۲)
- آبان ۱۳۹۷ (۲)
- مرداد ۱۳۹۷ (۱)
- تیر ۱۳۹۷ (۶)
- فروردين ۱۳۹۷ (۱)
- اسفند ۱۳۹۶ (۱)
- بهمن ۱۳۹۶ (۱)
- دی ۱۳۹۶ (۲)
- مرداد ۱۳۹۶ (۸)
- تیر ۱۳۹۶ (۷)
- خرداد ۱۳۹۶ (۵)
- ارديبهشت ۱۳۹۶ (۷)
- فروردين ۱۳۹۶ (۱)
- اسفند ۱۳۹۵ (۳)
- بهمن ۱۳۹۵ (۱۲)
- دی ۱۳۹۵ (۳)
- آبان ۱۳۹۵ (۵)
- مهر ۱۳۹۵ (۱۵)
- شهریور ۱۳۹۵ (۱۲)
- مرداد ۱۳۹۵ (۷)
- تیر ۱۳۹۵ (۵)
- خرداد ۱۳۹۵ (۳)
- فروردين ۱۳۹۵ (۶)
- اسفند ۱۳۹۴ (۵)
- بهمن ۱۳۹۴ (۱۱)
- دی ۱۳۹۴ (۸)
- آذر ۱۳۹۴ (۱۹)
- آبان ۱۳۹۴ (۱۳)
مساله سقوط روح من است.
کمی انرژی مثبت
کمی امید
کمی اعتقاد
کمی انگیزه
در این وانفسا که تنهایی نفسم را بریده است و کسی را ندارم که پهلویش دل سبک کنم، آمده ام سراغ تو خداجان
دیدی که چه بر من گذشت...
حتا تا نفی تو پیش رفتم!
حالا که من آمده ام،
حالا که من در اوج ناامیدی و بی پناهی با کوله باری از غصه ها و خاطرات تلخ ناکامی ها آمده ام،
مرا می پذیری؟
ناامیدی بد دردی است خدا... نصیب گرگ بیابان هم نشود!
برای یک یادگیری خوب باید کوشا و پویا بود.
فعلا در مراحل ابدایی به فرزندی پذیرفتن این دو کودک شیطان هستم و امیدوارم روال کار زودتر طی شود. زیرا ضعف بزرگ من به همین دو وروجک پرانرژی باز می گردد.
"کوشا همه ش می پرسه
می پرسه
می پرسه
سوال جورواجور"
یک همچنین چیزی در ذهنم وول می خورد دایم!
خودداری از انجام کاری که دوستش داشتی خیلی سخت بود اما تصمیمت را که گرفتی می دانستی کاری "درست" و "عقلانی" ست. گرچه ته دلت رویای دیگری داشتی و باز می دانستی در پس تجربه ی این رویا چه سقوطی ست... چه جنونی ست!
حالا در نود سالگی در بالکن خانه ات ایستاده ای و آرامش چهره ی شهر را می نگری. "درست" را انجام داده ای. نفس عمیقی می کشی و هوای تازه و آسایش دهنده ی صبح را قورت می دهی. با خود سال های دراز عمر را دوره می کنی. راضی هستی در حالی که سقوط کوچکی که در قلبت رخ می دهد را نادیده می گیری.
می دانی دیو... آرزوی هایی که کنار گذاشته می شوند از یاد نخواهند رفت... حتا وقتی که به "درست" اعتقاد داری، جای کوچکشان در قلبت خالیست.
دلم هوای یک "غلط" کرده است!
یک رویای "نادرست" نوجوانی که کنار گذاشته شد!
یک "دیوانگی" ...
عزیزان من! حسادت هیچ مفهومی ندارد وقتی شما با خودتان رقابت می کنید!
پس در زندگی با خودتان رقابت کنید.
آدم وقتی سرش در کار خودش است خوشبخت تر است، اصلا راه زندگی کردن همین است. موفقیت یا به خاک سیاه افتادن مردم، بی پولی یا قارون مابی خلق، محجبه شدن یا بی حجابی فلان بازیگر چه اهمیتی برای ما می تواند داشته باشد؟
امر به معروف و نهی از منکر ریختن در خیابان و جمع کردن دختر پسرها نیست!
وقتی تخلف کسی را می بینید چه در خیابان و حین رانندگی و چه در ادارات و ... چرا حالا سکوت می کنید؟! اصلا با خودم سخن می گویم! در برابر زیرآبی رو (!) ها سکوت نکن دیو، سکوت، تو را شریک جرم می کند.
ای کاش از کودکی می آموختم:
به سادگی از کنار اشتباهات هر چند کوچک اما اساسی گذر نکنم و پا نگذارم روی حقی که انسان برای انتخاب آزادانه ی شیوه ی زندگی اش دارد.
این نصف و نیمه انجام دادن کارها و کم کیفیت بودنشان هیچ خوب نیست. در واقع نوعی "وقت توی جوب ریختن" است!
دست بردار دیو... کمی آدم شو!
کجا رفتی؟
تو مسئولی!
تو... که مرا عاشق خودت کردی!
و حالا خیالت راحت می شود اگر بگویم، دارم دوباره می میرم؟!
من دارم می میرم. دارم کور می شوم بس که چهره های ناآشنا را به دنبال تو کاویدم.
نمی بینی بر گوش هایم سمعک گذاشته ام؟ کورمال کورمال پی تپش های محکم قلبت می گردم و می گردم. ای وای از سرگیجه های من!
گمان می کنم لال شده ام... از وقتی تو رفته ای، این زبان، همزبان هیچ کس نمی شود. بزرگ شده اند عقده های گلویم!
بی انصاف تو مسئولی. تو که مرا اهلی کرده ای!