تصور این که دیگه نیستی، می دونی؟! غیر ممکنه. یاد پنج شنبه ی گذشته، آخرین باری که دیدمت، یاد خنده ی قشنگی که اون روز کردی، نمی ذاره باور کنم که رفتی.
اون لحظه که برای همیشه چشم هات رو بستی، چطور دنیا نایستاد؟! چطور به مرگ اجازه بلعیدن امید و آرزوی های یه جوون رو داد؟!
زندگیم مختل شده، درست از همون لحظه که خبر رفتنت رو شنیدم، خبر سفر بی خداحافظیت. فک نکنم بدونی آخرین لبخندت چه درد بزرگی روی دلم گذاشته!
خانم "ت" ی عزیز، روحت شاد و آرام...
این چند روز فرصت اندک اما خوبی ست برای این که خودم را خوب خوب اثبات کنم.. اول از همه به خودم و بعد هم به تو.
این است که احساس می کنم دیو درونم با امید به این مهلت کم جبران، جان گرفته، ورجه وورجه کنان نعره هایی از شادی سر داده و تا پوست تنم را پاره نکند دست بر نمی دارد! شکر خدا با وجود استرس وحشتناک و شرایط وحشتناک و وقت وحشتناک کمم امیدوارم و امید داشتن حتا از ضایع کردن تو هم حیاتی تر است!
امروز کسی رو دیدم که ادعا می کرد اون هم روزگار من رو گذرونده. خب دیدنش قوت قلب خوبی بود. بعد کمی گفت و گوی دوستانه، بهم گفت اجازه نده زندانیت کنن! به هیچ کس این اجازه رو نده.
به نظر شما ایا اون علم غیب داشت؟!
دلم می خواست می توانستم با همان پاهای برهنه از خانه ی بیرون بزنم و تمام طول آسمان را بدوم تا بلاخره صدایم به تو برسد و فریاد بکشم: چرا؟؟ چرا؟؟ فقط بگو چرا؟؟
چه می شود حکمتت را برای من توضیح بدهی!؟ ان وقت شاید دلم با دیدن این همه بی عدالتی آرام بگیرد! آن وقت شاید بتوانم یک روز خوش داشته باشم!
زندگی در این دنیای لعنتی چه ایمان محکمی می خواهد! چه جان فرساست!
دنیای جالبی ساخته ایم! رسم بی رحمی است ان طور که از انسان بودنت متعجب می شوند!
در فکر آن کسی هستم که به خاطر انسانیتش مجازات شد.
رفته ای و اما، این داستان تمام شدنی نیست! جای سر انگشتانت روی احساسم با شکستن هیچ بغضی و فرو ریختن هیچ اشکی پاک نمی شود.
این که روزی با نبودنت کنار بیایم، یا بین تمام دویدن ها و آشفتگی ها و خواب هایی که روزگار برایم دیده است فراموشت کنم تقریبا محال ممکن است. چه بازی ها نمی کند این زندگی! روزی تو را می دهد و روز تاریک دیگری...
بعد این همه سال داغ از دست دادنت تازه است. از دست دادن... دارم آرزو می کنم کاش این همه خوب نبودی، کاش هیچ وقت پیش چشم من نمی خندیدی! خودت هم نمی دانی چه دلفریب بودی!
دلم تنگ شده، دلتنگ شده، جای این همه غصه ندارد. نای خواب دیدن ها و از خواب پریدن ها و دیدن جای همیشه خالی تو را ندارد.
