ماه رمضون، گوشه ای از مکالمه های من و دوستان

- واسم دعا کن، تو دلت پاکه!

-اره پاکه، منتها از فرط پاکی آینه شده! هر چی می خوام برعکسش شه!

ب ع 17

فکر کنم پا ندارم! این یکی از کشفیات جدیدمه، البته زیادم نمی شه بهش اعتماد کرد. آدمیزاد چه پا داشته باشه چه نداشته باشه یه مسافتی رو طی می کنه! اما من هزار ساله تکونی به خودم ندادم. یادم رفته راه رفتن چطوریه. تا یه قدم بر می دارم تلپی می خورم زمین، و سیر از جا بلند شدنم یه عمر طول می کشه. حمل این حجم بزرگ ناکامی خودش یه درده.

انبار سخن

یه حرفهایی گفته نشده موندن، سال هاست. حسابی حل شدن توی من.

گاهی ظرفیتم تکمیل می شه، در حال تلاش برای بیرون ریختن ناگفته ها، یهو می فهمم فکم قفله! تا الان چند بار به طور جدی در خطر منفجر شدن بودم!