ب ع 15

دلم از این همه بی مهری گرفته، از این همه رنجی که به جان خسته ام می دهند.

از این زندان که راه گریزم را بسته، از دیواری که کنجش سایه ای نشسته، سایه ای محزون که لبخند می زند، بی زارم.